Architektura u starożytnych

Architektura u starożytnych

Jako pierwsi rolę architektury zaczęli doceniać Egipcjanie. Rzeczywiście trzeba było ogromnej wiedzy matematycznej, by postawić tak potężne piramidy, będące symbolem nieśmiertelności faraonów. Trzeba jednak podkreślić, że architektura w pojęciu Egipcjan nie była sztuką a jedynie rzemiosłem. Z tego powodu nie znamy nazwisk starożytnych architektów. Podstawowym surowcem był kamień, trudny w obróbce, a jednocześnie dość statyczny, nadający budowlom charakter monumentalny, zdecydowanie góruje nad otoczenie. Sarkofagi i grobowce Egipcjan zachowały się do czasów współczesnych. Domy prywatne, a nawet pałace władców nie były przeznaczone na długotrwałe przetrwanie. Już sam materiał, czyli glina, muł nilowy i suszona cegła na to wskazywały. Po raz pierwszy o bardziej trwałych domostwach prywatnych pomyśleli dopiero Grecy, dla których życie doczesne miało ogromne znaczenie. W architekturze dominowały jednak budowle sakralne. Wykonane z kamienia i marmuru, były niezwykłe trwałe. Tak bardzo, że pozostałości starożytnej cywilizacji greckiej możemy podziwiać do dzisiaj. Grecy bardzo precyzyjne obliczali proporcje swoich świątyń i gmachów użyteczności publicznej. Poszukiwanie złotego środka w sztuce zaowocowało doskonałością proporcji i naturalnym wtopieniem się w przestrzeń. To już nie egipska dominacja, ale doskonała symbioza przyrody i architektury.